نمی دانم زمستان است که سر وقت بهار می آید یا بهار است که سراغ زمستان می آید.

شاید هم در نقطه ای میانی قرار ملاقات دارند. هرچه است لحظه ی قرار ملاقات سپیدی

وسبزی لحظه ی مبارکی است.لحظه ای که هرسال فقط یک بار روی می دهد.تحویل از

سپیدی به سبزی انقلاب رنگ است.انقلابی که دیده و دل را دگرگون می کند. رنگی که

دیده می بیند و بر دل می نشیند.ودرست از همان لحظه - اگر دعایمان مستجاب شده باشد-

نه دیگر آن دل آن دل است که بود. ونه دیده همان . که هر دو تغییر کرده اند. به رنگی و

دیداری. وروزمان نو می شود.

             یا مقلب القلوب والابصار

 

همانند این لحظه  به نوعی دیگر بارها و بارها در طول سال  نیز روی می دهد. وقتی نور

به سیاهی یا سیاهی به نور تحویل می شود. وقتی که در فجر صبحگاهی سیاهی به نور تحویل

می شود که مبشر روز است وکار وتلاش راهی است جدید برای پیش رفتن و وقتی در خواب

زیبای نور در افق سرخ فام غروب سیاهی جای نور را موقتا می گیرد امکانی است برای آسایش

و تعمق. وهر دو تدبیری که هر روزمان روزی نو و بهتر باشد و هر شبمان آسوده تر.

 

                 یا مدبر اللیل والنهار

 

در هر تحویلی و در هر رنگی از سپیدی به سبزی از نور به سیاهی یا سیاهی به نور اگر اهلش

باشیم ذره ای یا ذره هایی بر جان و دل ودیده مان می نشیند. واگر قانون زندگی و شیوه ی

راه آمدن با چنین تحویل و تحویل هایی را بدانیم پیش تر می رویم. و حالمان خوش تر می شود.

            

              یا محول الحول و الاحوال

 

حالمان ذره ذره با غبار و بوی رنگ ها دگرگون می شود و هر بار خوشایند تر. "تا کجا؟

 تاچند؟..." کاش قانون تحویل و راه تحویل را بدانیم.

           حول حالنا الی احسن الحال  

موروز بر همگی مبارک